ORTL part 7 Αν,Κιπλινγκ, Και Αφηρημένος Εξπρεσσιονισμός

A little (not so little) Poem

Rudyard Kipling was a prolific poet, novelist and journalist and one of the most well-known Victorian writers of his time. In 1907, he was awarded the Nobel Prize for Literature for his great body of work which included 'The Jungle Book' and his enduring poetic masterpiece 'If'.

In perhaps one of the most inspirational poems ever written, Kipling outlines for his son the behaviours and attitudes it takes to become a man, advising his son about how to perceive the world and life's challenges so that he can both learn from his experiences and resolutely overcome barriers.

Ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ ήταν πολυγραφότατος ποιητής, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος και ένας από τους πιο γνωστούς βικτωριανούς συγγραφείς της εποχής του. Το 1907 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το μεγάλο έργο του που περιελάμβανε «Το βιβλίο της ζούγκλας» και το διαρκές ποιητικό του αριστούργημα «Αν».

Σε ένα ίσως από τα πιο εμπνευσμένα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ, ο Κίπλινγκ σκιαγραφεί για τον γιο του τις συμπεριφορές και τις στάσεις που χρειάζονται για να γίνει άντρας, συμβουλεύοντας τον γιο του πώς να αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τις προκλήσεις της ζωής, ώστε να μάθει από τις εμπειρίες του και αποφασιστικά. ξεπεράσει τα εμπόδια.

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό, αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά, αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,

αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει, αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις, αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί,

αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ, αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα, αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…

Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!